Με την εκλογή νέας εκκλησιαστικής ηγεσίας, άρχισε και η
μεθόδευση του αγώνα και η επαναφορά (με πια μαχητική την αξίωση μετά τον
δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο) του παγίου αιτήματος των Ελλήνων της Κύπρου
για ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Ο Γεώργιος Γρίβας αναφέρει στα
Απομνημονεύματά του (Αθήνα, 1961, σσ. 14 - 15) ότι οι πρώτες σκέψεις για
τη διεξαγωγή στην Κύπρο ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα γίνονταν στην
Αθήνα μεταξύ του ιδίου, του Αχιλλέως Κύρου και άλλων, από τον Ιούνη του
1948. Κατά τον ίδιο χρόνο, παρόμοιες σκέψεις εξέφραζε και σε διάφορους
κύκλους στην Κύπρο ο μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος, ο μετέπειτα
αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ'.
Το 1950, όταν ο Μακάριος Γ' ανήλθε
στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, προώθησε με πιο έντονο ρυθμό και περισσότερο
δυναμικό τρόπο τον ενωτικό αγώνα, που προσπάθησε ταυτόχρονα να του δώσει
και διεθνή δημοσιότητα. Οι μυστικές επαφές του με την ομάδα των Αθηνών
ήσαν συνεχείς. Τον ίδιο χρόνο, ο Γρίβας είχε επαφές με τον στρατηγό Γ.
Κοσμά, αρχηγό τότε του ελληνικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, ο οποίος
ενημέρωσε σχετικά και τον στρατάρχη Αλ. Παπάγο.
Τον Μάη του 1951 η ομάδα των Αθηνών, που αποτελεί το από
Κυπρίους εξόριστους και Ελλαδίτες, πρότεινε στον Γεώργιο Γρίβα, τότε
απόστρατο συνταγματάρχη του ελληνικού στρατού, την αρχηγία του ένοπλου
αγώνα στην Κύπρο. Ενήμερος ήταν και ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Τον Ιούλη
του 1951 ο Γρίβας ήλθε στην Κύπρο ως τουρίστας, με σκοπό την επί τόπου
μελέτη των δυνατοτήτων για ένοπλο αγώνα στο νησί. Παράλληλα είχε επαφές
με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο και απέκτησε τους πρώτους του συνεργάτες
στην Κύπρο.
Μετά τη γενοκτονία των Ποντίων και τη μικρασιατική καταστροφή το αποκορύφωμα
του μέτρου της «ανταλλαγής πληθυσμών» αποτέλεσε το Σύμφωνο για την ανταλλαγή
πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας που υπογράφηκε στις 30 Ιανουαρίου
1923, το οποίο στη συνέχεια κατέστη μέρος της Συνθήκης της Λωζάνης της 24ης
Ιουλίου του ίδιου έτους δυνάμει του άρθρου 142 της τελευταίας.
Δήλωσις Εκκαθαρίσεως Κινητής και Ακινήτου Περιουσίας κατά την ανταλλαγή ελληνοτουρκικών πληθυσμών (1923-1927) από την Γέννα προς την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης (16/12/1927).
Κατά τη Σύμβαση αυτή η ανταλλαγή δεν ήταν πλέον εκούσια και ελεύθερη αλλά υποχρεωτική και αποτέλεσμα όρου πολεμικής ήττας. Στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης η Ελλάδα, μολονότι αντιτίθονταν στη άποψη και της εκούσιας ανταλλαγής (καταστροφική για τον ευημερούντα Ελληνισμό της Μικράς Ασίας), εντούτοις πιεζόμενη από το ατυχές αποτέλεσμα του πολέμου, δήλωσε να συζητήσει εκούσια και αμοιβαία ανταλλαγή. Η Τουρκία όμως δεν δέχθηκε ούτε εκούσια ούτε αμοιβαία αλλά υποχρεωτική. Μάταια το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαμαρτυρήθηκε για κήρυξη της Εκκλησίας «εν διωγμώ».
Αλλά και οι διαμαρτυρίες της τότε ελληνικής κυβέρνησης προς τη Τουρκία και τις Μεγάλες Δυνάμεις υπήρξαν ατελέσφορες. Τελικά η Συνδιάσκεψη απεφάνθη ότι αν και μισητό αυτό καθ΄ αυτό το μέτρο της υποχρεωτικής ανταλλαγής ήταν το μόνο ενδεδειγμένο στη περίπτωση και συνέστησε την αποδοχή αυτής με τον όρο να εξαιρεθούν οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Τότε η Ελλάδα που είχε εγκαταλειφθεί απ’ όλους τους Συμμάχους αναγκάσθηκε να υποκύψει και να υπογράψει την παραπάνω Σύμβαση της υποχρεωτικής ανταλλαγής με την οποία χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας, μεταξύ αυτών και ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος ΣΤ΄, εξαναγκάσθηκαν σε εκπατρισμό. Στην εν λόγω Σύμβαση καθορίζονταν τα εις την υποχρεωτική ανταλλαγή υποκείμενα πρόσωπα, η ιθαγένειά τους, ο χρόνος της ανταλλαγής, η εκκαθάριση των περιουσιών τους, καθώς και η τύχη των εξαιρουμένων της ανταλλαγής προσώπων. Στη συνθήκη δε αυτή υπάχθηκαν και οι μετά την 12 Οκτωβρίου 1912 αποχωρήσαντες εκ των εδαφών που χαρακτηρίστηκαν «ανταλλάξιμοι».
Οι κινητές και ακίνητες περιουσίες των ευαγών ή θρησκευτικών ιδρυμάτων που ανήκαν σε ανταλλάξιμους ή εις πρόσωπα που κατοικούσαν εκτός των εδαφών τους, υπάχθηκαν επίσης σε ανταλλαγή. Σε μικτή επιτροπή εκ της συμβάσεως ανετέθη η εκτίμηση και εκκαθάριση των περιουσιών που εγκαταλείφθηκε. Η αξία τους μετά την εκτίμηση περιέρχεται στο κράτος όσο παραμένουν – ανταλλάξιμη περιουσία – και αυτό (το κράτος) καθίσταται οφειλέτης των δικαιούχων. Οι αξίες τέλος θα συνοψίζονταν και όση προέκυπτε διαφορά αυτή θα καταβάλλονταν από το οφειλόμενο κράτος στο έτερο.
Η Σύμβαση αυτή άρχισε να εφαρμόζεται από τον Αύγουστο του 1923, η δε μικτή επιτροπή περάτωσε το έργο της κατά το έτος 1925. Για δε την εκτέλεσή της εκδόθηκε σωρεία νόμων,διαταγμάτων, αποφάσεων κλπ ενώ πλείστες Υπηρεσίες δημιουργήθηκαν για τη περαίωση του όγκου της εργασίας προς εγκατάσταση των εκατοντάδων χιλιάδων ομοεθνών προσφύγων,την εκκαθάριση των περιουσιών τους και την τακτοποίηση των αξιώσεών τους.
(Πηγή: «Ανταλλαγή πληθυσμών», Βικιπαιδεία)
Ανιχνευτές Anderson PMR III Το
ραβδοσκοπικό μηχάνημα της Anderson δεν πρόκειται για ένα απλό μηχάνημα
εντοπισμού νερού και χρυσού. Είναι ένα από τα καλύτερα όργανα που έχει
να μας δείξει η ραβδοσκοπία. Ο ραβδοσκόπος Precision Master Pro III
(PMR - metal detector) της Anderson είναι ένας καλός ανιχνευτής
αποστάσεως για τον εντοπισμό νερού και όχι μόνο, γιατί δουλεύει με
μάρτυρες. Είναι ικανός να βρει ακόμα και πετρέλαιο. Το αποστατικό αυτό
όργανο διαθέτει θάλαμο δειγμάτων και εντοπίζει αυτό που εμείς
επιθυμούμε, όπως: νερό, πετρέλαιο, διαμάντια, πολύτιμους λίθους, χρυσό
και ασήμι σε μεγάλο βάθος και σε απόσταση.
Tο PMR-III είναι ένα νέο όργανο που εξελίχθηκε χρησιμοποιώντας τα ίδια συστατικά γόμωσης του PMR-II στον ένα θάλαμό του, μαζί με μία νέα γόμωση σε ένα δεύτερο θάλαμο. Η χρησιμότητα των δύο θαλάμων είναι να κρατούν αυτές τις δύο γομώσεις ξεχωριστά. Οι γομώσεις είναι διαφορετικές, και περιέχουν μία μικρή ποσότητα ειδικού ραδιενεργού υλικού για ενεργοποίηση. Οι αναφορές των χειριστών, αλλά και οι δικές μας δοκιμές, μας φέρνουν στο συμπέρασμα, ότι το PMR-III είναι πιθανώς το ποιο ευαίσθητο και αποδοτικό όργανο ραβδοσκοπίας, που μπορεί να κατασκευαστεί με την υπάρχουσα τεχνολογία. Όπως και με το PMR-II, η μοναδική διπλή χειρολαβή, επιτρέπει τέλεια ισορροπία του οργάνου για σταθερή λειτουργία. Για να χρησιμοποιήσετε το PMR IIΙ επιλέξτε τη μονή ή τη διπλή χειρολαβή, τοποθετήστε ένα δείγμα του μετάλλου ή μεταλλεύματος που αναζητάτε, στο θάλαμο δείγματος, και εκτείνετε την κεραία. Όταν χρησιμοποιείται με τη μονή ή τη διπλή λαβή το όργανο να περιστρέφεται ελεύθερα επάνω στο στα ρουλεμάν ακρίβειας, ώστε να κινηθεί προς την κατεύθυνση του στόχου. Όταν ευρίσκεται ακριβώς επάνω από το στόχο θα λειτουργεί με κυκλική κίνηση. Το PMR-III λειτουργεί με τις λαβές φάιμπερ 24 ιντσών, και την λαβή ελατηρίου ακριβώς όπως το PMR-II, όμως με μεγαλύτερη ευαισθησία και ακρίβεια. Tο PMR-III μπορεί να λειτουργήσει για έρευνα χρυσού, ασημιού, διαμαντιών, χαλκού, χρημάτων, μολύβδου, υδραργύρου ή άλλων μετάλλων και μεταλλευμάτων.
Tο PMR-III ειναι πιθανώς το πλέον ευαίσθητο και ακριβές ραβδοσκοπικό όργανο στο εμπόριο. Η σειρά ραβδοσκοπικών οργάνων PMR είναι η μόνη με χρήση ραδιενεργού μεταλλεύματος ενεργοποίησης των κρυστάλλων τους, στο εσωτερικό των θαλάμων ενέργειας τους. Εάν ερευνείτε για θησαυρούς επαγγελματικά η αγορά του PMR III, θα είναι η καλύτερη επένδυσή σας. Παρέχεται με τα αξεσουάρ που εικονίζονται, μονή χειρολαβή, διπλή χειρολαβή, λαβή ελατηρίου, λαβές φάϊμπερ. 24 ιντσών, δείγματα για έρευνα χρυσού και ασημιού, μία συλλογή δειγμάτων μεταλλευμάτων που περιέχει 30 δείγματα πολύτιμων μετάλλων και μεταλλευμάτων, συμπεριλαμβανομένων μεταλλευμάτων χαλκού, μολύβδου, ζινκ και πλήρης οδηγίες. Οι κεραίες Anderson απευθύνονται μόνον σε άτομα με ραβδοσκοπικές ικανότητες.
ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ ΧΡΥΣΟΥ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ:
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ δεν πιστέψανε ποτέ ότι έφυγαν και δεν θα γυρνούσαν πίσω. Πίστευαν ότι σε μερικά χρόνια θα γυρνούσαν στα μέρη που άφησαν και έζησαν. Περισσότερο από 500 χρόνια στα σπίτια και στα κτήματα των τούρκων κατοίκησαν πρόσφυγες Έλληνες από διάφορα σημεία, που γύρισαν στην πατρίδα τους την Ελλάδα. Οι εύποροι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να πάρουν μαζί τους όλα τα υπάρχοντά τους. Γι’ αυτό κρύψανε μέρος αυτών (χρυσές λίρες, πεντόλιρα, ρασέτια) σε σημεία- κρυψώνες, πιστεύοντας και επιθυμώντας ότι κάποια μέρα θα γυρνούσαν πίσω να τα βρούνε. Άλλα βρήκαν οι ίδιοι ή κάποιοι συγγενείς τους ή τους πρόλαβαν κάποιοι άλλοι. Σε κάποια, το μυστικό είναι κρυμμένο και χαμένο ακόμα. Αγαπημένα δέντρα των Τούρκων όπου έκρυβαν χρυσό μυστικό και βρέθηκαν χρυσές λίρες ήταν:
* ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΑ, ΜΟΥΡΙΑ, ΚΑΡΓΑΤΣΙΑ, ΣΥΚΙΑ, ΠΛΑΤΑΝΙ, ΚΥΔΩΝΙΑ, ΣΤΑΦΥΛΙ, ΕΛΙΑ, ΑΠΙΔΙ
* ΚΑΡΥΔΙΑ, ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ, ΑΜΥΓΔΑΛΑ, ΛΩΤΟΣ, ΒΥΣΣΙΝΙΑ, ΦΛΑΜΟΥΡΙΑ, ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΧΛΑΔΙ
Η εταιρία POLATIDIS GROUP διαθέτει τους καλύτερους και ικανότερους τεχνικούς ώστε να παρέχει με υπευθυνότητα συνεχή τεχνική υποστήριξη σε όλα τα θέματα ανιχνευτών μετάλλων. Για κάθε πρόσθετη πληροφορία καλέστε στο 23810 23237 ή στο 694-1550822
Μια ιστορία μέσα στον εμφύλιο πόλεμο των ελλήνων
ανταρτών ΕΑΜ-ΕΛΑΣ
που έζησε ένας αντάρτης και την διηγήθηκε μέσα από
ένα γράμμα.
Ο
εμφύλιος πόλεμος μέσα από δύο διαφορετικές σκοπιές – οι δυο όψεις του ίδιου
νομίσματος1946 –
1949 Οι Έλληνες εναντίον των Ελλήνων. Κέρδισμένοι οι Άγγλοι χαμένοι οι
Έλληνες...
Ο εμφύλιος πόλεμος μέσα από δύο διαφορετικές σκοπιές – οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος1946 – 1949 Οι Έλληνες εναντίον των Ελλήνων. Κέρδισμένοι οι Άγγλοι χαμένοι οι Έλληνες...
Μέσα στο γράμμα υπήρχε μια ιστορία με δύο χιλιάδες
οκτακόσιες χρυσές λίρες (2.800). Ο παραλήπτης που περίμενε το γράμμα δεν το
διάβασε ποτέ. Και έτσι οι χαμένες χρυσές λίρες και ο θησαυρός παραμένουν καλά
κρυμμένοι. Λίγο παρακάτω θα καταλάβετε γιατί δεν βρέθηκαν οι χρυσές λίρες
και τα σημάδια του χρυσού.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου που ήταν
έντονος στην Βόρεια Ελλάδα και στη Μακεδονία ζούσε ο Κώστας Παπαδάκης, πρωταγωνιστής
της ιστορίας και αποστολέας αυτού του γράμματος. Ήταν ένας απλός αντάρτης,
ταλαιπωρημένος από τη διάρκεια του πολέμου, δεν ήταν κάποιος καπετάνιος, απλώς
ξεκίνησε να πολεμάει τους Γερμανούς από τα 17 του. Οι περιοχές στις οποίες δρούσε ήταν
Βέρμιο, Πάικο, Τζένα, Καιμάκτσαλαν, Ήπειρος και στα τελευταία του ήταν στον Γράμμο-
Βίτσι. Μέσα σε αυτά τα βουνά πολέμησε και έζησε 8 ολόκληρα χρόνια από το 1941- 1949 και
στη διάρκεια του πολέμου ήταν στο Βέρμιο όπου έκρυψε το κιβώτιο με τις χρυσές λίρες.
Έφυγε κυνηγημένος από το Γράμμο- Βίτσι, βρέθηκε στην Αλβανία και από εκεί στη Ρουμανία όπου
και έζησε. Το 1978 έστειλε ένα γράμμα στον φίλο του τον Νικόλα στο χωριό Κεδρώνα αλλά το
γράμμα δεν βρήκε τον Νικόλα εν ζωή. Το παρέλαβε η σύζυγος του Νικόλα και το διάβασε.
Έγραφε μέσα για έναν μεγάλο θησαυρό αποτελούμενο από χρυσές λίρες. Χωρίς τη βοήθεια του
Νικόλα ήταν αδύνατο να βρεθούν οι λίρες γιατί η χήρα δεν ήξερε το σημείο συνάντησης
του Νικόλα μαζί με τον Κώστα- καθώς το γράμμα έγραφε ότι στο δέντρο όπου συναντιόνταν οι
δύο φίλοι, στη βελανιδιά, στα πέντε μέτρα δεξιά έχει στους 50 πόντους ένα κιβώτιο λίρες. Εκεί
συναντούσε με το άλογό του τον φίλο του τον Νικόλα με τα πρόβατα, έπιναν λίγο νερό και τα
λέγανε.
Η περιοχή που ψάχνουν το δέντρο είναι 1200
στρέμματα και έχει πολλές βελανιδιές. Η χήρα μαζί με τα παιδιά της και τα ανίψια της ξεκίνησαν να
ψάχνουν το δέντρο με τις χρυσές λίρες αλλά το μυστικό διαδόθηκε μέσα στον κύκλο των χρυσοθήρων. Ο
λόγος ήταν ότι έψαχναν με ανιχνευτές μετάλλων με τη βοήθεια κατά καιρούς από χρυσοθήρες
από Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Βέροια, Ιωάννινα, Κοζάνη, Καστοριά, Έδεσσα, Πτολεμαΐδα,
Φλώρινα ακόμα και από την Αθήνα. Έφεραν τα καλύτερα μηχανήματα χρυσού και σαρώνουν ακόμα
και σήμερα το βουνό και τις χαράδρες.
Ποιος ξέρει, θα βρεθούν ποτέ οι λίρες ή τις
καρπώθηκαν κάποιοι τυχεροί από τους χρυσοθήρες ??
